Camping-struggle

Na één jaar zonder vakantie, wegens de geboorte van onze zoon, zijn we dit jaar weer 'trouw' aan het kamperen geslagen.
Net als twee jaar geleden hebben we de caravan gestald in Denemarken.
Een prachtig land met grote uitgestrekte akkers en heuvels vol met graanvelden.

Maar of je nu in Denemarken, Tsjechië, Frankrijk of Italië op de camping staat, altijd loop ik tegen één en dezelfde issue aan. Een heuse 'camping-struggle'.

Ik loop het toiletgebouw binnen (nee, niet met een wc-rol onder de arm, deze hangen tegenwoordig op bijna alle campings al in de toiletten) en ik zie links en rechts van die lichtgroene deuren. Links een rij van 5 en rechts een rij van 5. Achter de linkerdeuren de toiletten en achter de rechterdeuren urinoirs.
Ik weet niet waarom, maar de tweede deur van links bombardeer ik tot 'mijn' kleine kamertje en het tweede urinoir wordt mijn uitlaatklep.

Na een dag héél hard vakantie vieren is het tijd om te douchen.

Ik loop het douchegedeelte binnen en zie links en rechts dezelfde lichtgroene deuren. Links 5 wastafels en rechts 5 douchehokjes. 
Ik weet niet waarom, maar het tweede douchehokje wordt degene waar ik al het luie zweet van me af was en de tweede wastafel is de plek waar ik mijn tanden poets.

Na het eten wacht er altijd dezelfde vuile taak. Of het nu pasta uit Nederland is of Deens vlees van de barbecue. De afwas komt elke dag weer terug.

Ik loop de openbare ruimte in en zie links 5 kookplaatjes (die ik de hele vakantie links laat liggen) en rechts 5 wasbakken.
Ik weet niet waarom, maar de tweede wasbak trekt mijn aandacht en we plannen dagelijks een date om de vaat te doen.

Waarom constant de tweede? Waarom valt de keuze keer op keer op de tweede voorziening?
Is het een autistisch trekje? Is het iets wat ik mezelf aanpraat? Of is het gewoon een gewoonte geworden?

Een heuse camping-struggle.