Hoe sterk is de eenzame fietser?

"Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur tegen de wind,
zichzelf een weg baant?"

Het nummer 'Jimmy' van Boudewijn de Groot verscheen in september 1973, 13 maanden na de geboorte van zijn zoon. Hij droeg het nummer op aan zijn zoon, naar wie hij het nummer ook vernoemde. Zou Boudewijn de Groot geïnspireerd zijn geraakt door de koers van dat jaar? Het jaar waarin Joop Zoetemelk twee etappes won en vierde werd in het algemeen klassement op ruim 26 minuten (!) van de winnaar, Luis Ocaña.

Eigenlijk denk ik dat De Groot geïnspireerd werd door Alberto Bourlon die in 1947 maar liefst 253 kilometer alleen aan kop reed. Deze ontsnapping staat nog altijd in de boeken als de langste solo-ontsnapping in de geschiedenis van het wielrennen.

Een vluchter die heel de dag in zijn eentje op kop rijdt. Hoe sterk is de eenzame fietser? Geen grapjes onderweg met teamgenoten, geen praatjes van medewielrenners in de buik van het peloton, geen plaspauze tussen de jubelende fans, geen bidons halen voor je kopman, geen medevluchter die even op kop rijdt en je uit de wind houdt.

Een motorrijder voor je, waarvan de bijrijder om de tien minuten vertelt met behulp van een krijtbord of de voorsprong op de achtervolgers is geslonken, opgelopen of gelijk is gebleven.

Naast de ploegleider die je instrueert via je oortje, hoor je alleen maar de schreeuwende wielerfans langs de kant van de weg. Die al uren in afwachting zijn van de eerste renners, opgewarmd door de tourkaravaan volgeladen met allerlei merchandise artikelen die in de aanloop naar de tour zijn aangeschaft.

Ga er maar aanstaan. Al die kilometers over het vlakke asfalt, wetende dat je op maximaal 20 kilometer van de finishlijn je Waterloo vindt. De ploegen die een sprinter in dienst hebben, werken samen om het tempo zo hoog mogelijk op te voeren dat de eenzame vluchter strandt in het zicht van de finish.

Opgeslokt door het peloton en zomaar een paar minuten verliezen op de rest. Moe gestreden en alles gegeven, maar voor wat?  

Naast het feit dat de sponsor lang in beeld is en dus dik tevreden is, krijgt de vluchter de rode rugnummers uitgereikt op het podium. Een prijs, want dat is het zeker, voor de meest strijdlustige renner van de dag. 

Vandaag viel deze eer ten deel aan Sylvain Chavanel. De oude rot, de 39-jarige Fransman die bezig is met zijn laatste Tour de France. Alles gegeven, ruim honderd kilometer in zijn eentje op kop gebeuld, geploeterd, afgezien en gestreden. Gestreden voor de rode rugnummers.

"Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind, zichzelf een weg baant op jacht naar de rode rugnummers?"

Sylvain Chavanel, mijn hartelijke félicitations met jouw rode rugnummers.183